Het huwelijk: samen eigen zijn

Voor christenen is getrouwd zijn een levenslang vieren. Als mensen elkaar onvoorwaardelijk kunnen accepteren vanuit de kracht van Jezus en elkaar zo nodig onvoorwaardelijk vergeven, stelt hun huwelijk Jezus aanwezig in onze wereld. Ik heb er ontroerende voor beelden van gezien: mensen die elkaar trouw blijven, ook als de partner zwaar ziek wordt, gehandicapt, of dement.

In een huwelijk van christenen aanvaarden twee mensen, die elkaar tot in het lichamelijke toe vreemd zijn, elkaar onvoorwaardelijk. Zij proberen enerzijds voor elkaar de vreemde en de ander te blijven, en anderzijds voor elkaar op te komen. In de liefde worden mensen aan elkaar gelijk én wordt hun andersheid bevestigd. Zij zien af van onderlinge rivaliteit en proberen samen open te staan voor het nieuwe, het vreemde, voor wat niet te bemeesteren is.

Niet onderhandelen!

Kinderen belichamen bij uitstek dit nieuwe, vreemde en onbemeesterbare. Elkaar trouw zijn, voor elkaar man en vrouw zijn, voor elkaar instaan, met elkaar vrijen, slapen, eten, eventuele kinderen opvoeden, elkaar verdragen, het uithouden, durven zeggen wat er op je hart ligt, de ander corrigeren, vergeving vragen en geven, vermijden dat je door de ander wordt opgeslokt en jezelf daarbij kwijtraakt, zorgen dat de ander de ander blijft: dat alles en nog veel meer hoort hierbij.

Het kerkelijk huwelijk als viering van de onvoorwaardelijke overgave aan elkaar verschilt in deze van een burgerlijk huwelijk. Dit laatste is de viering van het afsluiten van een contract in het openbaar. De visie op het huwelijk, die hierachter schuilgaat, heeft er mede toe geleid dat er nu nogal eens voor gepleit wordt dat partners met elkaar moeten leren ‘onder handelen’. Er zijn zelfs cursussen voor.

Volgens mij is dit onderhandelen rampzalig. Je leeft dan niet in vrede met elkaar, maar in een voortdurende wapenstilstand. Dit is een relatie, die verschilt van een huwelijk in de geest van Jezus.

Trouwen als gave

De onvoorwaardelijke aanvaarding van elkaar is een gave, een genade. We zijn allemaal erfgenamen van een geschiedenis waarin ook macht en onrecht een grote rol spelen. We weten niet of we alle consequenties van deze aanvaarding van elkaar zonder voorwaarden aankunnen. Want hoewel het vooral een vreugde is, kan het bij tijden een zware last zijn. Je kunt alleen maar hopen dat deze gave je gegeven wordt. Je kunt je ervoor openen.

Tegenwoordig kennen we veel verschillende relaties. Dat is geen teken van moreel verval. Veeleer laat het zien wat lang verborgen bleef: dat het niet vanzelfsprekend is dat mensen elkaar onvoorwaardelijke trouw geven. Je kunt niemand ertoe verplichten. Het is eerder verrassend en hoopvol dat zoveel mensen dit willen doen.

Delen:

5 Comments

Opgeslagen onder Geloven vandaag

5 Responses to Het huwelijk: samen eigen zijn

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *