Het gruwelijke Europese sprookje

De Griekse premier Tsipras en voorzitter Juncker van de Europese Commissie.

De Griekse premier Tsipras en voorzitter Juncker van de Europese Commissie.

Wat was ik er graag bij geweest – die conferenties in Brussel over Griekenland of het al of niet geld mocht lenen of zelfs schulden kwijtgescholden kreeg. Maar ik lag met 41 graden koorts in bed en ook als ik gezond was geweest, hadden de ambtenaren en democratisch gekozen of benoemde ministers me geen toegang gegeven.

Ik had waarschijnlijk weinig van de discussie begrepen – ik behoor nog tot de generatie die geen economie op school kreeg. Trouwens, die schoolkennis had me weinig geholpen. Het ging hier om een hogere denkwereld. Althans dat beeld projecteerden de deelnemers.

Ik begrijp dat gedurende de nachtenlange conferenties waarbij vaak een vreemde taal moet worden gehanteerd, partijen grote moeite hebben om tot elkaar te komen. Zulke lange nachtelijke zittingen zouden verboden moeten worden. Ze zijn een aanslag op de gezondheid van de deelnemers. Ze kosten handenvol geld. De warme kroketten zijn niet voldoende om de slapeloze uren te compenseren.

Tussen de bedrijven door wordt nog door een paar snelle jongens en meisjes een motie ingediend tot kwijtschelding van de Griekse schulden. Deze motie is te belachelijk om enige tijd daaraan te besteden en wordt snel afgevoerd, al proberen de indieners haar enig gewicht te geven door iets te mompelen over een zekere Jezus die al tweeduizend jaar dood is.

Europa is onverbiddelijk, de Grieken krijgen een loodzware last op de schouders gelegd. Als ik even het woord had mogen hebben, had ik voorgesteld het agendapunt van het terugbetalen van de schulden door Griekenland te vervangen door een echt belangrijk punt: hoe houden we de kleine Griekse kinderen in leven, van wie een derde ondervoed is? Hoe helpen we de gezinnen – grootouders met hun kinderen en kleinkinderen – die moeten leven van dit ene, nu nog verlaagde pensioen? Hoe helpen we de mensen in Europa en daarbuiten aan een menswaardig bestaan? Aan brood, onderdak, veiligheid, onderwijs, zinvol werk?

Griekse burgers bij een gaarkeuken.

Griekse burgers bij een gaarkeuken.

Het zou moeilijk zijn deze verandering in agenda uit te leggen. Hoe moeilijk zal het zijn uit te leggen wat een arme is aan een partij van mensen die arbeid hebben? En nog moeilijker aan een partij van mensen die vrij willen zijn, ook als dit ten koste gaat van anderen? En wat zeg je tegen een partij die zondags de winkels dicht wil houden omdat dit Gods gebod zou zijn, hoewel in de jonge kerk zulke voorschriften met het gebod van de besnijdenis al zijn afgeschaft? Er zijn betere argumenten voor winkelsluiting op zondag dan het loodzware gebruik van het woord ‘God’. Een van de nieuwe verplichtingen die de Grieken op zich moeten nemen is het openhouden van de winkel op zondag.

Ik geloof dat de agenda verkeerd was opgesteld. Het ging over geld. De agenda had moeten gaan over mensen, over deze mens en die mens en dat kind. Ja, die Jezus van tweeduizend jaar geleden pleitte voor kwijtschelding van schulden, niet alleen van spirituele en communicatieve schulden, maar ook van financiële schulden. Want dan verandert de wereld fundamenteel.

Dat was geen sprookje. Jezus stierf een verschrikkelijke dood. Nee, dan was Brussel een sprookje. Na zeventien uur vergaderen er nog fris uitzien, bij wijze van spreken, met een kroket in de hand.

*

Eerder verschenen: Jezus bevrijdt. Wat betekent dat?

Wat is de inhoud van het ‘akkoord’?

Delen:

1 reactie

Opgeslagen onder Jezus, de Christus

One Response to Het gruwelijke Europese sprookje

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *