Spiritueel leven, een bijzonder lichaam

omslag_veerkrachtBoeken over spiritualiteit en boeken die gepresenteerd worden als spirituele teksten zijn er in overvloed. Sommige hebben een bescheiden toon, andere verklaren de weg naar de toekomst te zijn, weer andere leggen ons allerlei gedragsregels op. Voorstanders zeggen terug te gaan op oeroude oosterse tradities, maar hebben die vaak bijgesteld om gehoor te vinden bij westerse lezers. Wat moeten wij, westerlingen, met gebedsmolens of met het opzeggen van teksten die ooit werden gezegd in het Sanskriet, vervolgens fonetisch opgeschreven in het Chinees en tenslotte van daaruit ‘vertaald’ in het Japans? Misschien helpen zij met het mediteren, de kern van vele oosterse tradities.

In onze cultuur zijn vragen populair naar de betekenis van graancirkels. Er zijn er die eerlijk toegeven dat ze geen antwoord hebben op vragen als het hoe, het waarom, het waarvandaan. Anderen spinnen er hele verhalen omheen van hyperintelligente concurrenten van de mens die hier nu nog in de middeleeuwen leeft. Vele stromingen benadrukken het belang van een goede voeding en het hebben van een gezond lijf.

Wat een dwaasheid moet het zijn een boek te schrijven dat niet uitgaat van oude teksten en zelfs niet van de spirituele teksten van moderne schrijvers zoals Thomas Merton, Dietrich Bonhoeffer of Etty Hillesum?

Dit boek gaat over een spiritueel leven vanuit een bijzonder lichaam, levend in onze tijd, in onze wereld. Het is het lichaam van een dominicanes, Holkje van der Veer, die geboren is met het syndroom van Marfan: ze heeft lange vingers, een kromme rug – kreupel is een woord dat ze daarvoor gebruikt – een aorta die gemakkelijk kapot kan springen, beperkte longcapaciteit en zo verder. Medicijnen met bijwerking, levensgevaarlijke operaties.

Het boek, Veerkracht, is meer dan een verhaal waarin een dapper mens verslag doet van haar ziekte. De zieke en de ziekte staan niet centraal. Ook niet de manier waarop zij ermee omgaat. Voor haar is de ziekte een basisgegeven, dat echter niet haar leven beheerst, maar haar helpt om op haar eigen wijze mens te zijn met andere mensen. Het gaat over bidden en mediteren, groepen leiden. luisteren, verkeren in de woestijn, een rol spelen in een Bijbelverhaal, door tijden van mislukken gaan.

Holkje-handen-verwondering-maart2016

Holkje van der Veer vergelijkt de grootte van haar handen (een kenmerk van Marfan) met die van presentator Annemiek Schrijver in tv-programma De Verwondering. Klik op de afbeelding om de aflevering te zien.

Met veel humor lacht Holkje over hoe verslaggevers de Tourrenners vereren die zoveel moeten meemaken: regen, tegenwind, vallen, knecht zijn, alweer vallen. Haar bijzondere lichaam heeft haar geholpen om haar dromen te koesteren en die hebben haar vertrouwen gegeven in de toekomst. Verschillende dromen zijn in een andere vorm werkelijkheid geworden.

Als christen mag je beperkt zijn en mag je door je beperkingen heen stralen. Succes is niet maakbaar. Het beeld van vechten spreekt haar niet aan, want je put jezelf uit en gaat jezelf verwijten dat je grenzen hebt. Het leven is geen wedrace. Ze heeft geen speculaties over God. God is een kracht die haar vertrouwen geeft. In God geloven heeft te maken met het verlangen naar een rechtvaardig leven.

Het is niet mijn verlangen in deze columns boekrecensies te publiceren, maar deze keer maak ik graag een uitzondering: Holkje van der Veer, Veerkracht. Spiritueel leven met een bijzonder lichaam. Berne Media.

*

Zie ook: Holkje hoopt op nieuw vrouwenklooster

Delen:

Schrijf een reactie

Opgeslagen onder Geloven vandaag

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *