Op een vakantie kan het gebeuren dat we een oude abdij bezoeken. Het is nog niet zolang geleden dat in Nederland in bijna elke plaats wel een klooster te vinden was. Wat is dat, kloosterleven?
Kloosterlingen (religieuzen) zijn mensen die zich willen concentreren op het ene waarop het uiteindelijk aankomt. Ze zijn exclusief gericht op datgene waarheen het reisdoel van het leven voeren moet. Ze zien af van alle andere wel belangrijke, maar ondergeschikte levensdoelen, bijvoorbeeld een carrière, een goed inkomen, seksuele vervulling, kinderen, veel vakanties. Zij proberen het werkelijke van het onwerkelijke te onderscheiden.
Ze streven er niet naar zichtbare resultaten te zien van hun leven en werk. Het gaat hun niet om een hogere beloning in een hiernamaals. Ze leven nu en proberen het wezenlijke van het leven te proeven. In de grond van de zaak zijn alle mensen geroepen God te zoeken en Gods gerechtigheid. Ieder kan zo in zichzelf de kloosterling ontdekken. Maar de religieus (kloosterling) laat deze roeping heel expressief (en dus tegelijk wat eenzijdig) zien.
Het kloosterleven krijgt vorm in ‘de drie geloften’. Religieuzen doen afstand van macht, van bezit en van een intieme relatie. Want rond macht, bezit en seksuele intimiteit ontstaan de rivaliteiten. Kloosterlingen weigeren mee te doen met de jacht naar macht, bezit en het hebben van een man of vrouw. Daarmee plaatsen zij zich buiten de rivaliteit. Zij beleven iets van de heelheid, de gerechtigheid en de vrede, die horen bij de echte vrijheid van de mens.
Mensen die in contact komen met de communiteit (gemeenschap) waarin ik leef, worden vaak getroffen door een gevoel van vrede. Zelf weten wij heet goed dat het niet altijd vredig is in de gemeenschap. Toch denk ik dat de gasten zich niet helemaal vergissen. Hoe krakkemikkig, want menselijk, we het leven onder de geloften vorm geven, het kan door individuele en gemeenschappelijke zwakheden heen vrijheid en vrede uitstralen.
Volgende week: bronnen van het kloosterleven
Klik hier voor de gemeenschap van dominicanen in Huissen waar ik woon en hier voor het klooster van Huissen, centrum voor bezinning, bezieling en beweging.